De Elzen, op weg naar een natuurrijk cultuurlandschap. Hoe reëel is dat?

Donderdag 12 oktober was ik aanwezig bij de raadsvergadering van de gemeente Boekel. Mijn bijzondere belangstelling ging uit naar een brief van het college gericht aan de Raad over de ontwikkelingen in buurtschap De Elzen.

Dit is een ingezonden artikel.

We weten allemaal dat De Elzen niet alleen een gigantisch probleem is voor de bewoners daar, maar ook voor onze gemeente. De gemeente zijn we immers allemaal. Een aantal industriële agroboeren hebben dit gebied uitgekozen voor realisatie van hun ongebreidelde groeidrift. Dit heeft geleid tot een gebied waar gewoon gezond en fijn wonen niet mogelijk is vanwege stank, luchtvervuiling, vliegenplagen, verkeersoverlast en bedreiging van de gezondheid.

Het gemeentebestuur van Boekel heeft onder verantwoordelijkheid van verschillende coalities een enorme inspanning gepleegd om al deze ellende enigszins op te lossen door middel van heel veel overleg en inzet van heel veel geld. Geld wat voor een deel, ook opgebracht moet worden door ons, de inwoners van Boekel.

‘Het overleg tussen Boekel en varkensboer is geklapt’ schrijft het Brabants Dagblad op 14 oktober j.l.. Middels een reeks van artikelen in het BD krijgen we een inkijkje in het verloop van het proces: ‘werkgroep de Elzen voelt zich bedonderd’, ‘wethouder heeft ons laten barsten’, en verdere uitleg over ‘het miljoen voor Ronnie Braks’ Begrijp ik het als burger nu goed? Het is niet 1 miljoen, maar uiteindelijk een bod met een waarde van 3,7 miljoen euro dat aan de ondernemer is geboden?

Begrijp ik het verder ook goed dat de gemeente (dat zijn wij allemaal) bij monde van het gemeentebestuur op de knieën moet om een varkensboer te bewegen om niet over te gaan tot het volgooien van zijn twee oude stallen met varkens in een gebied dat qua milieu al enorm zwaar overbelast is en waarbij de burgers moeten lijden aan zijn bedrijfsvoering?

De lusten voor de ondernemer, de lasten voor de burger. Hoezo, maatschappelijk verantwoord ondernemen? Diezelfde vergadering kreeg de Raad een prachtig boekwerkje uitgereikt over de Peel Natuurdorpen. Pierre Bos, voorzitter van de stichting, schetst ons een beeld van boerenbedrijvigheid via een combinatie van natuur, landbouw en wonen met diep respect voor evenwicht van natuur, dier en mens! Zo mooi kan het blijkbaar ook zijn. Een groter contrast is niet denkbaar.

Antoinette Heunks