De vlag uit

Op 15 augustus j.l. wappert de vlag van het gemeentehuis. Dat is bijzonder en daar wil ik dus meer van weten. Het is op verzoek van Inge Dümpel, een inwoonster van Boekel, zegt een medewerker van de gemeente. Na enig over en weer bellen, krijg ik het telefoonnummer. 

Dit is een ingezonden artikel.

‘Waarom die vlag,’ vraag ik als zij tegenover mij zit. ‘Voor de Indische gemeenschap eindigde de oorlog niet op 5 mei, maar op 15 augustus. Toen men in Nederland al feest vierde, vanwege de bevrijding, was de oorlog daar nog in volle gang. Pas op 15 augustus capituleerde Japan.  Mijn moeder nam mij en mijn zus mee naar een plein, ze wees: ‘Kijk, dat is de Nederlandse vlag. Wij zijn vrij.’ Dat zei ons weinig. Erger, vonden mijn zus en ik, dat zij toen huilde.’

‘Indië was vrij, en toen?’ vraag ik verder. ‘Die vrijheid duurde niet lang voor ons, drie weken om precies te zijn. Want toen brak de Bersiap-periode uit, de heftige onafhankelijkheidsstrijd van de Indonesiërs. Voor onze veiligheid zijn wij toen een, zogeheten, bevrijdingskamp ingegaan. Dat was, in ons geval, een oud interneringskamp voor vrouwen, een woonwijk met prikkeldraad eromheen. Eerst nog bewaakt door Japanners en later door Engelsen. Na een jaar was mijn vader gevonden en werden we herenigd. Dat was in augustus 1946.’

‘Eindelijk vrede?’ ‘Nee, toen kwamen de twee Politionele Acties, weer schieten en tanks in de straten. Tot mijn vader ons op een dag meenam naar het Marine emplacement in Surabaya waar hij werkte. Daar waren veel mensen bij elkaar. De Nederlandse vlag werd gehesen, het Wilhelmus werd gezongen en mijn vader zei plechtig: ‘Nu is het vrede.’ Dat was, wist ik later, in december 1949.’

‘Van Surabaya naar Boekel, dat is wel een verschil.’ ‘Omdat de fysieke herdenking in Helmond dit jaar niet door kon gaan, besloot de Werkgroep Indië Herdenking Helmond een eenmalig herdenkingstijdschrift uit te geven met interviews, (achtergrond) verhalen, leestips en nog veel meer, als herinnering aan 75 jaar vrijheid. Dat blad heb ik aan onze Burgemeester aangeboden.  Hij nam ruim de tijd om te vragen naar het hoe en waarom van dit blad. Tot slot vroeg hij of ik nog een vraag had. Ja, of er gevlagd kon worden op 15 augustus. En dat is gebeurd. Ik was erbij… en dacht aan onze ouders toen…’

‘Wordt het een jaarlijkse traditie?’ vraag ik. ‘Oei, dat ben ik vergeten te vragen. Ik hoop dat de Burgemeester dit leest…’

Het blad is gratis.
U hoeft alleen de verzendkosten te betalen.  Mail naar indieherdenkinghelmond@gmail.com