Dertig jaar basisschool Uilenspiegel, terug in de tijd, deel 2

Basisschool Uilenspiegel bestaat dit jaar dertig jaar. Dit laten we natuurlijk niet ongemerkt aan ons voorbij gaan. Lopende het schooljaar hebben we diverse activiteiten. Daarnaast kijken we terug in de tijd. Dertig jaar Uilenspiegel.

Dit is een ingezonden stuk van OBS Uilenspiegel.

Samen met het team zoeken we in al die jaren naar werkvormen, momenten, ervaringen die het waard zijn om samen met kinderen te ondernemen, te delen. We zijn kritisch naar elkaar, maar genieten ook mét elkaar. Elk jaar hebben we een teamuitje waarbij we ook een muzikale noot hebben. In 2006 maakte ik een lied over onze school op de melodie van ‘Is dit nu later’ van Stef Bos.

We wilden in het onderwijs, dat leek ons reuze fijn,
Ieder met zijn eigen dromen, zo moet het kunnen zijn,
De één koos meteen voor EGO (ervaringsgericht onderwijs), de ander wist het nog niet,
Maar geloven in de kinderen, dat is wat je hier ziet.
Ieder met al zijn talentjes, gebruik ze lekker hier.
Schilder, reken speel toneel, heb vooral veel plezier.

Zo moet het kunnen, zo moet het kunnen daar gaan wij voor.
En niks geen dicht getimmer, waardoor je niet jezelf kunt zijn.
Zo moet het kunnen, het zál kunnen daar gaan wij voor.
Ook al is het soms wat zoeken, maar we blijven daar voor gaan.
Ja het moet kunnen.

De een die volgt een kikkervis, de ander die speelt schaak.
In het zand wordt een kind een zeemeermin, in de klas komt een reisbureau.
Over allerlei provincies, geven kinderen hun info.
De ene heeft het makkelijk, hij plant zijn eigen taak.
Het andere kind overziet het niet, krijgt een hand van juf en mees     refr.

Samen werken aan een verhaal, maar ook horen ‘dit moet nog af’
Een gedicht hoe het op 4 mei was, en emoties in de klas
Samen stoeien met het team, de koppen bij elkaar.
Verschillende meningen die er zijn, we zijn nog lang niet klaar.
Boeiende mensen, een ideaal, een discussie soms ook strijd.
Maar wat bij ons zo prachtig is: ik voel verbondenheid.    refr.

We zijn nu vijftien jaar verder. En wat nog steeds hetzelfde is: ik voel verbondenheid.

Heerlijk.

Team Uilenspiegel
Sjaak van Moorsel