Hoe is ’t met ons Chris?

Ons Chris zou je kunnen kennen als oud-dirigent van JKB, het Jongerenkoor Boekel. De oorspronkelijk Delftse Chris Groenendaal (90) richt in 1969 het koor op, een jaar nadat hij in Boekel komt wonen. In 1999 besluit Chris te stoppen als dirigent. “Toen was ik dertig jaar bezig en inmiddels opa geworden. Ik vond dat ik een beetje oud was geworden om een jongerenkoor te leiden.” Nu Chris dit jaar negentig is geworden, stellen we ons de vraag: hoe is ‘t met ons Chris? 

“Ik ben vaak in gedachten, meestal dwalen ze af naar muziek.” 

“Aan de muziek heb ik altijd veel plezier gehad,” vertelt Chris. De concerten in Nia Domo en de reizen naar België zijn herinneringen aan het koor waar Chris met plezier op terugkijkt. “Ik ben vaak in gedachten, meestal dwalen ze af naar muziek.” Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van JKB werd een cd opgenomen. “Dat was voor mij een omwenteling. Het jongerenkoor was een popkoor geworden.” Deze verandering is ook terug te zien in de naam: sinds het jubileum heet het koor Imémato.  

“De optredens in de Sint-Jan vond ik het meest bijzonder.” Op Hemelvaartsdag 1984 trad JKB met ongeveer zestig leden op tijdens twee missen in de bisschopskerk in Den Bosch. Om zes uur ’s ochtends vertrok het koor vanuit Boekel. “Dat zou je nu niet meer aan de jeugd kunnen vragen,” grapt Chris. “Voor mij was dit het bewijs dat de jeugd in het koor geloofde en ervoor ging.” 

Na zijn vertrek bij Imémato blijft Chris actief bezig met muziek. Hij speelt regelmatig piano en bezoekt optredens van Imémato en andere koren of bands. “Trompet spelen is me te zwaar geworden,” vertelt hij. Vroeger speelde Chris trompet in verschillende groepen, zoals de Bonduelle Band en Big Band Uden. Tot 2019 speelde Chris bij de HOV, een seniorenband uit Volkel. Nu luistert hij vooral naar muziek. “Ik hou van goede muziek. Dat is voor mij klassieke of jazzmuziek.” 

“Ik ben heel blij dat ik zo’n mooie leeftijd gehaald heb,” zegt Chris. Zijn 90e verjaardag zal dan ook nog goed gevierd worden. “Het gaat op het ogenblik wat moeilijker.” Chris merkt dat zijn gezondheid hem steeds vaker in de weg zit. Thuis geniet hij van de momenten met zijn vrouw, familie en muziek, want daar haalt hij zijn energie uit. “Muziek gaat bij mij tot het hart.” 

Chris laat met trots het boek zien dat hij bij zijn afscheid van Imémato heeft gekregen. Hij voelt de dankbaarheid in elke bladzijde en elk woord. “Ik probeerde het koor altijd op te peppen en ook mijn dankbaarheid te tonen.” Na een geslaagd optreden hing hij een briefje op het prikbord met de tekst: ‘Fantastisch koor, geweldig gezongen, we gaan zo door.’ En zoals ons Chris altijd zegt: “Wat een inzet!”