Nieuwe Boekelnaren: Bilal en Alaa

Bilal Sadeddin en Alaa Chaban wonen sinds 2015 in Venhorst. Zij zijn beiden ‘statushouder’ wat inhoudt dat zij een erkende verblijfsstatus als vluchteling in Nederland hebben. Zij hebben een gezin met drie kinderen, Lamas (10), Laith (9) en Hamza (3). De oudste twee zijn in Syrië geboren, de jongste in Nederland.

Wat is hun achtergrond, hoe zijn zij hier gekomen en wat zijn hun toekomstdromen?
Bilal (32) en Alaa (33) komen beiden uit de stad Damascus, de hoofdstad van Syrië. Een stad met 1,8 miljoen inwoners, de een na grootste stad van Syrië. De stad is vooral na de Tweede Oorlog sterk gegroeid door de trek van het platteland naar de steden. In 2011 is in Syrië de burgeroorlog uitgebroken door onvrede onder jongeren over de ongelijke sociale omstandigheden in het land.

Bilal komt uit een gezin met 6 kinderen, die op twee na allen uit Syrië vertrokken zijn. Na zijn middelbare school heeft hij bij Microsoft een praktijkdiploma in de ICT gehaald, maar daar is hij beroepsmatig niet in verder gegaan. Hij is toen bij zijn broer in een winkel voor stoffen en kleding gaan werken. Dat vak heeft hij zich daar eigen gemaakt. In 2009 is hij met Alaa getrouwd. In Syrië kregen zij twee kinderen, dochter Lamas en zoon Laith. Toen het in 2012 in Syrië te gevaarlijk voor hem werd, is hij gevlucht naar Egypte. Alaa bleef met hun twee kinderen in Damascus achter. In Egypte werkte Bilal in een groothandel in mode en textiel. Hij was daar manager van een winkel, d.w.z. deed zowel de inkoop, verkoop en het beheer. Terug gaan naar Syrië was geen mogelijkheid. Te gevaarlijk. Via Skype had hij contact Alaa. Maar veel zeggen over de telefoon kon niet.

In mei 2015 is Bilal naar Nederland gevlucht. Hij is in een boot de Middellandse Zee naar Italië overgestoken. Op de boot zaten 255 vluchtelingen, waaronder 50 kinderen. Een reis van tien dagen waarbij de vluchtelingen leefden op wat conserven en drinkwater. Van daar is hij doorgereisd naar Rotterdam. Daar heeft hij zich bij de politie aangemeld. De politie in Rotterdam was zo vriendelijk hem met een dagkaart op de trein naar het AZC in Ter Apel te zetten. Na Ter Apel heeft hij tijdelijk in de AZC’s van Doetinchem en Echt gewoond, totdat hij de verblijfsstatus in Nederland kreeg en in aanmerking kwam voor een woning in Venhorst. Bij zijn aankomst in Nederland heeft hij al meteen toestemming aan de IND gevraagd voor gezinshereniging. Die is toen vrij snel toegestaan.

Alaa komt uit een gezin met vier kinderen. Haar vader is gespecialiseerd in de be- en verwerking van marmer voor huizenbouw en decoraties. Vanwege zijn leeftijd is hij nu aan het afbouwen. Eén broer werkt in Damascus voor De Rode Halve Maan, dit is het Syrische Rode Kruis, en één broer is gevlucht naar Saoedi Arabië. Hij heeft daar een nieuw bestaan opgebouwd. Een ware diaspora van de familieleden van Bilal en Alaa heeft plaatsgevonden.

Alaa heeft na de middelbare school 2 jaar HBO Engels gedaan. Verder heeft ze enkele jaren in een winkel voor cosmetica gewerkt. Toen Bilal toestemming kreeg voor gezinshereniging heeft hij de vereiste papieren per mail naar Alaa en tegelijkertijd naar de Nederlandse ambassade in Beiroet in Libanon gestuurd. Bilal had een afspraak voor een bepaalde dag en tijd op de Nederlandse ambassade voor Alaa gemaakt. Zij is toen samen met haar moeder en zus naar Beiroet gereisd. De reis er naar toe was nog niet zo eenvoudig. Ondanks de korte afstand tot Libanon moesten zij onderweg meer dan 20 roadblocs passeren. Bij iedere controle van de papieren moesten zij de militairen geld toestoppen om verder te mogen. Omdat haar moeder de Libanese nationaliteit heeft konden zij de grens passeren door te vertellen dat zij onderweg waren naar een huis van haar in Beiroet. Op de ambassade waren de reispapieren snel geregeld. Binnen veertien dagen kon Alaa naar Nederland vliegen. Van Beiroet over Istanbul is ze naar Schiphol gevlogen. Toen meteen door naar Venhorst, waar Bilal als statushouder al een huis had toegewezen gekregen.

Eindelijk was het gezin na drie en een half jaar weer bijeen. En dan inburgeren. Aanvankelijk zijn zij met de inburgeringscursus in Uden begonnen, maar hebben die cursus later in Venray voortgezet. Beiden zijn voor de inburgering geslaagd. Alaa zelfs voor het Staatexamen 1. Dat is het niveau dat toegang geeft tot een MBO-opleiding. Op dit moment is Alaa bezig met de studie om Staatsexamen 2 (HBO-niveau) af te kunnen leggen.

Na vestiging in Venhorst heeft Bilal enige tijd stage gelopen bij een bedrijf in Venhorst, later is hij als logistiek medewerker gaan werken bij een transportbedrijf in Uden. Sinds september 2018 werkt hij in Oss bij een groot internationaal bedrijf in de energiesector en voor infrastructurele werken als glasvezelmonteur en storingsmonteur.

Toen zij in Venhorst kwamen wonen heeft Vluchtelingenwerk Boekel ze geholpen bij de inrichting van hun huis en bij maatschappelijke vragen. Verder hebben ook inwoners uit Venhorst hen gesteund om hun de weg in Venhorst en Boekel te leren vinden en dat doen ze nog steeds. Zij hadden ook een taalmaatje om hen bij de Nederlandse taal te helpen. Wanneer er buurtactiviteiten zijn, zoals paaseieren zoeken of bijvoorbeeld een Jeu de Boules-activiteit, dan vraagt de buurt of ze daar aan mee willen doen.

In de periode dat ze in Venhorst wonen is hun derde kind zoon Hamza geboren, nu drie jaar oud. Niettemin is het voor het gezin een grote overgang om van een stad van 1,8 miljoen inwoners te verhuizen naar een dorp met 1700 inwoners. Er is in ieder geval een groot cultuurverschil, en ook de levendigheid verschilt nogal.

Alaa heeft de zorg voor hun drie kinderen, daardoor kan ze zich op dit moment niet verder ontplooien. Vervoer naar vrienden of bekenden overdag is moeilijk als Bilal aan het werk is. Ondanks hun mooie woning die zij in Venhorst hebben is dat een beperking in hun mogelijkheden.

Gelukkig maken hun kinderen het op de basisschool heel goed. Zij hopen in Nederland en in het bijzonder voor hun kinderen een mooie toekomst op te bouwen.

Alaa had tot voor kort aan het wekelijkse TaalCafé in Nia Domo haar wekelijkse uitstapje, maar door de coronamaatregelen is dat tijdelijk gesloten. Het TaalCafé heeft niet alleen een lerende functie, maar ook een sociale.

Piet van den Broek