Nieuwe Boekelnaren: Ibrahim en Klezar Rasho

Ibrahim en Klezar Rasho zijn vier jaar geleden met hun gezin aan het Kleinveld in Boekel komen wonen. Samen met hun drie kinderen Mohammed (24), Sedo (22) en Mzeet (18). Zij zijn afkomstig uit Syrië en als vluchteling naar Nederland gekomen.

Zij zijn beiden nabij de noordwestelijke Koerdische stad Afrin geboren. Ibrahim en Klezar zijn beiden Koerdisch. Ibrahim is de naam die wij in Nederland als aartsvader Abraham kennen. Klezar wordt in het Koerdisch als Gulizar geschreven en betekent gele bloem.

De Koerden behoren tot een bevolkingsgroep in het Midden-Oosten die verspreid over verschillende landen wonen, maar geen eigen staat hebben. De Koerden hebben een eigen gesproken en geschreven taal. De geschreven taal is in het Latijnse schrift. In Syrië wordt op de scholen geen les gegeven in het Koerdisch, zodat de geschreven taal steeds meer in de verdrukking komt. Onder het vorige regiem van Assad Sr. was het ten strengste verboden om in het openbaar Koerdisch te spreken of naar de Koerdische radio te luisteren. Onder de huidige president Bashar Assad is dat minder streng. De Koerden hebben op zich met de Arabische bevolking een best goede verhouding, maar met de regering staan zij op gespannen voet.

Omdat Ibrahim uit een klein dorp kwam waar geen basisschool was, heeft hij slechts een jaar basisonderwijs gehad. Klezar heeft de negenjarige school doorlopen, eindigend op MAVO-niveau. Toen zij trouwden zijn ze naar Damascus verhuisd. Ibrahim werkte in een bedrijf dat gordijnen maakte. Dat vak had hij in Afrin al geleerd.

Toen in 2011 de burgeroorlog in Syrië uitbrak werd het in Damascus steeds gevaarlijker. De wijk van Ibrahim en Klezar werd hevig gebombardeerd. Ibrahim en Klezar waren bang dat hun kinderen iets zou overkomen. Omdat de oudste zoon voor het leger van Assad zou worden opgeroepen zijn Mohammed en Sedo in 2015 naar Turkije gevlucht. Met een boot zijn ze overgestoken naar Griekenland en via Servië zijn ze op allerlei manieren doorgereisd, veelal lopend, naar Oostenrijk. Van daar zijn ze naar Nederland gekomen en in de AZC’s van Venlo en Venray terecht gekomen.

De ouders zijn vervolgens met hun dochter ook naar Turkije gevlucht. Eerst via het Koerdisch gebied in Syrië. Daar moesten zij lopend, met paard en wagen en soms met de auto, de Turkse grens zien te bereiken. Daarna door Turkije getrokken en per boot overgestoken naar Griekenland. In Griekenland hebben zij een jaar en twee maanden in een klein tentenkamp nabij Thessaloniki gewoond.

Ook de broers en zussen van Klezar zijn Syrië ontvlucht en wonen verspreid over Europa. De moeder van Ibrahim en zijn zus wonen nog in Aleppo. Mohammed en Sedo hebben na aankomst in Nederland voor hun ouders en hun zus Mzeet gezinshereniging aangevraagd. Nadat deze ingewilligd werd zijn deze per vliegtuig naar Nederland gekomen. Eerst hebben zij nog een korte tijd in een AZC in Veenhuizen gewoond, totdat in Boekel een woning kon worden toegewezen via PeelrandWonen. Daar wonen zij dus al vier jaar in een smaakvol ingericht huis.

De twee zonen wonen inmiddels zelfstandig in Boekel. Zoon Mohammed heeft een kappersopleiding gedaan, maar heeft daar mede door de corona-crisis nog geen werk in kunnen vinden en werkt nu in een fabriek in Oss. Hun tweede zoon Sedo doet een ICT-opleiding aan het ROC in Veghel en dochter Mzeet doet na haar opleiding dienstverlening aan het ROC in Veghel, nu een opleiding Mode en Design aan het Summa College in Eindhoven.

Ibrahim kreeg voor de inburgeringscursus vrijstelling, Klezar heeft het hele programma doorlopen en is voor het examen geslaagd. Ibrahim werkt in Veghel bij het IBN. IBN maakt in dat bedrijf automatten voor verschillende afnemers. Op dit moment leert hij om een gerobotiseerde naaimachine te bedienen. Ibrahim is zeer vaardig met zijn handen. Hij zou graag in een regulier bedrijf willen werken. Bij IBN krijgt hij ook taalles, maar te weinig om zijn taalachterstand weg te werken.

Klezar is na haar inburgeringscursus bij Vluchtelingenwerk in Uden actief gebleven en is daar klassen assistent. Ibrahim en Klezar zijn beiden soennitisch moslim. De Koerden kennen een gematigde vorm van de moslim religie. Ze doen wel aan de ramadan en sommige islamitische gebruiken, maar vooral in eigen kring. Ook het Suikerfeest na de ramadan wordt gevierd. Klezar maakt dan de heerlijkste koekjes.

Ibrahim houdt van fietsen en voetbal (kijken), Klezar van koken en poëzie schrijven. Ze schrijft haar gedichten in het Arabisch, omdat zij de Koerdische schrijftaal nooit heeft mogen leren. Ibrahim is fan van Real Madrid en Ajax, Klezar hartstochtelijk fan van Barcelona.

Ze wonen tot tevredenheid in Boekel. Ze genieten van hun vrijheid hier, vooral omdat ze die in Syrië misten. Ze genieten van de rust in het dorp, maar de vele winkels in de grote stad missen ze toch wel. Ze hebben goede contacten met de buren op het Kleinveld, maar het gemis van hun familie is erg groot.

Piet van den Broek