Nieuwe Boekelnaren: Mohammad en Etb Ayoub

De familie Ayoub is afkomstig uit een voorstad van Aleppo, Nayrab Camp in Syrië. Mohammad (49) en zijn vrouw Etb (38), wonen met hun vier kinderen de dochters Rawan (20) en Rayan (18), hun zoon Nedal (16), hun jongste dochter Talia (4) en de moeder van Etb, Rowaida, in de Mouthoefsestraat in Boekel.

De grootvader van Mohammad kwam in 1948 als Palestijnse vluchteling naar Nayrab Camp. Nayrab was een vroegere basis van de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog. Deze Palestijnen kregen een vluchtelingenstatus via de UNRWA en een identiteitsbewijs om te kunnen reizen.

Mohammad heeft nog vijf broers en twee zussen, die allen nog in Nayrab Camp wonen. Mohammad heeft na de middelbare school een tweejarige economie opleiding gedaan en werkte als boekhouder in een grote tractorenfabriek in Aleppo. In 2011 brak onder de inwoners een opstand uit tegen het regime van president Assad omdat de mensen het niet eens waren met zijn beleid. In 2012 werd ook de stad Aleppo zwaar getroffen door de bombardementen van het Syrische en Russische leger. De halve stad werd verwoest. Het bedrijf waar Mohammad werkte werd ook gebombardeerd. Nayrab Camp is niet gebombardeerd, omdat het pal tegen het militaire vliegveld van Aleppo ligt is de wijk bij de bombardementen gespaard gebleven.

Het land is zeer verarmd. Zijn broers en zussen moeten met een inkomen van tien euro per maand zien rond te komen, terwijl er voedselschaarste is. Omdat Mohammad kritiek had op het regime van Assad en hij in beeld kwam bij de geheime dienst is hij in 2013 naar Libanon gevlucht. Hij is daar op zoek gegaan naar werk. Via de broer van zijn vrouw kon hij een visum krijgen voor Rusland. Hij vond werk in het zuiden van Rusland in de stad Barnaoel in een kebab zaak.

In de zomer van 2014 is het gezin van Mohammad zonder hem naar Turkije gevlucht en vervolgens naar Libië gevlogen. Met vele anderen hebben ze toen getracht de gevaarlijke oversteek per boot naar Italië te maken. Ze werden op zee door het Rode Kruis opgepikt en naar het vasteland gebracht. Ze zijn van daaruit doorgereisd naar Nederland en hebben daar asiel aangevraagd en gekregen.

Na het AZC in Ter Apel verbleven ze achtereenvolgens drie en een halve maand in Groningen, twee weken in Wageningen, anderhalve maand in Arnhem en ruim een jaar in Eindhoven. Om daarna in januari 2016 hun definitieve bestemming in Boekel te vinden. Mohammad is pas in oktober 2015 naar Nederland kunnen komen. Hij is van Barnaoel naar Moskou gevlogen en kreeg op de ambassade een visum om naar Nederland te reizen.

Het gezin werd na twee jaar weer herenigd. Na de inburgeringscursus en een verblijf van vijf jaar in Nederland hebben alle leden van het gezin in 2019 de Nederlandse nationaliteit gekregen. Voor het eerst in hun leven hebben zij een paspoort. Mohammad zegt: “Vanuit heel mijn hart wil ik Nederland bedanken, dat wij hier mogen zijn. We zijn hier veilig”.

Zij en hun kinderen kunnen nu voor het eerst vrij reizen als ze dat zouden willen. Zij mogen nu ook stemmen. Mohammad, Etb en hun oudste dochter hebben daar bij de onlangs gehouden Tweede Kamer verkiezingen gebruik van gemaakt en zijn gaan stemmen. Weer een bijzonder moment.

Rawan en Rayan zijn in het AZC al begonnen met volgen van Nederlandse les. Na hun komst in Boekel hebben ze eerst de schakelklas gedaan aan het Jan van Brabant College in Helmond om de Nederlandse taal beter eigen te maken en zijn daarna naar het Commanderij College in Gemert gegaan. Rawan en Rayan volgen nu een opleiding aan het Summa College in Eindhoven, Rawan als laborante en Rayan volgt een opleiding als verkoopmedewerker in een optiekwinkel, Nedal volgt praktijkonderwijs aan het Commanderij college in Gemert.

In Boekel is de keuze aan etenswaren voor Islamitische mensen beperkt. Daarom doen zij veel inkopen in Eindhoven en Helmond. Als ze een gebedsdienst willen bijwonen gaan ze naar de soennitische moskee Arrahmaan in Eindhoven en soms naar Uden.

Zoals zovele vluchtelingen die vanuit een grote stad naar Boekel zijn gekomen is het voor hen enorm wennen. Mohammad vertelt: “Echt naar een grote stad zouden wij niet terug willen, maar een kleinere stad met geschikte winkels en een moskee zou wel onze voorkeur hebben”. Een woning is daar niet zomaar beschikbaar. Dus zullen zij hun draai in Boekel moeten vinden.

Piet van den Broek